25 februari 2013

Ik ben Berber. En ik ben boos.

Boos. Op de wereld. Omdat dingen nooit gaan zoals ik wil dat ze gaan. Omdat mensen nooit doen wat ik van ze verwacht en zou willen dat ze zouden gaan doen. Omdat ik toch iemand moet uitfoeteren. Of iets. Net alsof de wereld er iets aan kan doen. Nee. Oke. Dat kan alleen ik, maar daarom ben ik nu even boos op de wereld.

Of eigenlijk ben ik boos. Op mezelf. Omdat ik nooit denk zoals ik zou willen denken. Omdat ik ben zoals ik ben. Omdat ik niet de huisgenoot kan zijn die ik wil zijn. Omdat ik niet alles kan doen wat ik wil doen. Omdat ik niet alles kan regelen. Omdat ik denk dat ik dingen niet kan en omdat mij dat dan weer gek maakt en ervoor zorgt dat ik dingen niet wil doen. Omdat ik dingen doe, die ik niet wil. Omdat ik dingen niet doe, die ik wel wil. Omdat ik twee stemmetjes in mijn hoofd heb die constant ruzie maken.

En omdat deze twee stemmetjes ruzie maken..

Maak ik het liefst ruzie met iedereen.

Dus gaat mijn gedachtegang eigenlijk zo: 'Houd je bek'. 'Doe normaal'. 'Je maakt teveel geluid'. 'SSSSSSSSSST HOUD JE BEK'. 'Nee ik wil niet praten'. 'Laat me met rust'. 'Nee je moet niet lachen'. 'Nee ik wil niet iets leuks zien'. 'Nee ik ben niet gezellig'. 'Dat is niet grappig'. 'Nee daar heb ik geen zin in'.

Maar wat er uit komt, is dit:

'............................'. '.....................'. '...................................................'.

Gewoon, omdat het zoveel makkelijker is dan vertellen wat ik precies voel. En ik dan geen meningen hoef aan te horen.

Ze snappen me toch niet. Ze weten niet hoe ik me voel. Hoe ik denk. Daarom ben ik boos.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten