Ik doe net of ik het niet hoor. De muziek niet. Het gepraat niet. Het lachen niet.
Ik wil het niet horen. Ik wil niet dat andere mensen lachen. Ik wil niet dat het bij hun goed gaat. Ik wil niet dat ze vrolijk zijn. Ik wil niet dat ze gelukkig zijn. Maar alleen vandaag, alleen vandaag. Of alleen deze week. Het komt wel weer.
Ik snap het leven gewoon even niet. Ik snap even niet waarom ik dingen hoor, zie en beleef. Waarom ze zo zijn. Ik wil even afgesloten zijn van de wereld.
Vandaag ben ik dus even doof, lig ik het liefst de hele dag met mijn ogen dicht en doe ik de hele dag mijn mond niet open.
Oh jeetje. Ik word hier echt een beetje verdrietig van. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Vooral omdat ik zelf heel goed weet wat je hiermee bedoelt, denk ik. Ik heb al heel wat jaren de ene depressie na de andere andere gehad. Ik wil alleen even zeggen dat het bij mij de laatste twee jaar oprecht heel goed gaat ook al zag ik het altijd heel uitzichtloos in. Beetje loze woorden dit, want ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar geef de hoop in ieder geval niet op. En ik hoop dat vandaag een leukere dag voor je was!
BeantwoordenVerwijderenThanks voor dit lieve berichtje :) Fijn om te horen dat er mensen zijn die al het idee hebben dat ze snappen wat ik bedoel
BeantwoordenVerwijderen