Mijn café is bommetjevol

Hallo onrust. Hallo leegte. Het is net alsof jullie mijn café zijn binnengelopen genaamd Berry's hoofd waar jullie ineens kwamen binnenvallen. En nu zijn jullie toch wel een beetje nare klanten.

Meneer onrust maakt het mij een beetje, eerder gezegd nogal moeilijk. Want meneertje maakt mij soms de laatste week hyperactief en hij kan niet stilzitten. Dan wil hij weer dit, dan wil hij weer dat, maar eigenlijk is ie nooit echt tevreden. Het ene moment praat hij voluit, maar het andere moment is hij weer zo rustig en is ie teruggetrokken in het hoekje van het café. Soms rent ie een rondje om de kerk, komt ie terug, gaat het ietsje beter met hem, maar is er nog steeds iets niets anders geworden. Gek meneertje, vind je niet?

Daarnaast is er mevrouw leegte. Zij zit voor zich uit te staren, te kijken, te denken, maar ze is altijd alleen. Mevrouw leegte is op zoek naar iets maar ze weet zelf niet wat. Het liefst hangt ze een briefje op haar rug met 'WANTED', maar ze weet even niet waar ze moet zoeken en daarom heeft ze zich maar 'even' in mijn café gesettled. 'Maar mevrouw Leegte, kan ik ook iets voor u betekenen?' Waarop zij dan antwoordt: 'Hmm ehmm.. Nou ehh.. Ik ehh.. Tsja wat zal ik eens doen.. Ach nee joh, bedankt'. En dat ijzeren gezicht blijft maar voor zich uit staren. Een gesprek staande houden met iemand anders doet ze niet. Heel even komt er dan weer iemand haar vergezellen, maar lang duurt dat niet. Dan is ze weer alleen en mist er weer iets in haar leven. Soms zie ik haar zo stiekem achter haar handen een traan wegvegen. Maar ik zou niet weten hoe ik haar zou moeten helpen, want ik kan haar met niks blij maken. Waarschijnlijk heeft het tijd nodig en die tijd mag ze voorlopig van mij nog wel spenderen in mijn café.

Al is het soms wel even de druppel en ben ik er klaar mee. Dan maak ik mijn rondje en verzoek ik een paar van mijn gasten vriendelijk of ze mijn café willen verlaten om mij een plezier te doen. Dat gaat zo: Meneer onrust, wilt u alstublieft wat minder van u laten horen en nog liever: wilt u mijn café verlaten? En mevrouw leegte, wilt u niet ruilen met mevrouw geluksgevoel, die buiten al uren staat te wachten in de rij voor een plekje in mijn café? Dat zouden we beide heel erg prettig vinden. Dan zijn we een tijdje aan het bekvechten, maar ze eruit zetten kan ik niet. Ach, misschien dat ze ineens wel opstappen wanneer ze er zin in hebben. Wie weet gaan ze morgen een luchtje happen in de frisse lucht..