Weetje waarom ik niet verder kan.. Omdat ik het idee heb dat ik met jou ben en toch alleen de strijd moet aangaan. Dat ik misschien een knuffel krijg, maar niet zo eentje waarvan je weet dat hij diep en doorgrond is, omdat iemand dat wat erachter ligt niet weet. De stilte is niet zo fijn als het zou moeten zijn, omdat de stilte niet genoeg zegt. Omdat stilte genoeg zou moeten zeggen van zichzelf, omdat het in de lucht zou moeten hangen. Omdat we naar elkaar zouden moeten kijken en we genoeg zouden moeten weten. Omdat ik bij jou het idee zou moeten hebben dat ik vrij ben. Vrij in wat ik wil, wat ik doe, waar ik ga, wat ik denk. En met al die keuzes voor me toch bij je blijven, omdat dat de plek is waar ik mij altijd het beste zal voelen. We zouden samen moeten lachen, samen moeten huilen. Ons leven moeten delen. Je zou mijn beste vriend zijn en ook mijn grootste liefde. Omdat ik dagenlang bij je zou kunnen zijn en jij bij mij. We zouden elkaars alles moeten zijn. Omdat ik je grootste energiebron zou moeten zijn, want jij bent ook die van mij.
You're the ocean, I'm the island. Where together but I'm still alone.
En ik weet dat dit ergens nog te vroeg is en ook te pril. Maar dit wat hier tussen ons is, dat is niks van bovenstaande. En ik zie het niet gebeuren. Omdat ik met jou niet oneindig kan praten. Je mag niet vergelijken, dat weet ik. Maar dit is niet zoals ik het graag zou willen zien.
En zeg me niet dat hij niet bestaat, dat dit een waanidee is. Hij was er en hij is nog steeds binnen 2 kilometer afstand. En ik moet blijven geloven dat hij niet de ware is.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten