2013, you were awesome.

Een nieuw jaar, nieuwe kansen, zeggen ze wel. Ik heb het ook altijd zo gevoeld, maar dit jaar voelt het anders. De afgelopen jaren zag ik het nieuwe jaar altijd als een nieuw begin. Nu niet. Ik zie het als een vervolg van afgelopen jaar, ook al is het fijn om een hoofdstuk af te kunnen sluiten en weer te starten op een lege pagina. Dat maakt het fijn, maar dat wil niet zeggen dat alles wat daarvoor is gebeurd meteen moet worden vergeten of moet worden weggedrongen. 2013 is geen verleden tijd, hij hoort bij mij en heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. 2013 was meer een soort subhoofdstuk in het betere deel van mijn leven. Ik heb genoten. En dat is voor mij heel wat. Bij deze dan ook een korte terugblik, want dat is 2013 wel waard. Niks mis met het getal 13, dit jaar bracht het mij geluk, hoop en nog veel meer. 

'Toen iedereen dacht dat het niet kon, ging ik lopen'

Het jaar begon met in eind januari een tentamenweek. Zo had ik 4 tentamens in 4 dagen en iedereen verklaarde me voor gek dat ik het überhaupt ging proberen. Ik had een instelling van "ik zie wel" en dat heeft ervoor gezorgd dat ik me één keer geen zorgen maakte en gewoon deed wat ik kon. Dit resulteerde dan ook in een fantastische score van twee zessen en twee achten. En dat ook op vakken die ik al tijden aan het uitstellen was. Mijn god, wat was ik blij en wat heb ik iedereen een poepie laten ruiken. Ik kan het wel, maar soms sta ik mezelf daar in tegen. Wanneer dat dus niet het geval is, zoals nu, gaat het beter dan ooit. 

De psycholoog

Ook draaide het jaar erg om de psycholoog. Mijn intake en dergelijke waren gek, maar ergens ook vertrouwd. Dit was een plek waar ik wel mijn verhaal kon delen en waar er naar mij werd geluisterd en vragen werden gesteld. Het eerste halfjaar ben ik daar dus ook heel druk mee geweest, ook buiten de schermen om. Voornamelijk buiten de schermen om eigenlijk. Dat kostte me heel veel tijd en moeite, maar dat maakt wel dat ik hier zit en niet meer van die enorme droevige aanvallen heb. Mijn huisgenoten weten wat ik daarmee bedoel. De psycholoog constateerde al snel een dysthyme stoornis bij me, wat er ook voor zorgde dat ik me eindelijk een keertje begrepen voelde. Ook was het een erkenning dat ik me al die jaren niet heb aangesteld, maar juist iets had waar gewoon iets aan kon worden gedaan. Ook kon ik het eindelijk een beetje uitleggen aan mensen om me heen. 

In de zomervakantie was de psycholoog ook op vakantie, wat ik soms wel moeilijk vond. Echter, ik kwam er ook meer achter hoe ik met mezelf om kon gaan en mezelf de tijd moest/mocht geven. - Goed hè, ik mag soms dingen van mezelf en dwing mezelf niet meer altijd -. Na de vakantie werd al snel duidelijk dat ik niet meer zoveel had te vertellen en zo kwam dan ook dat ik het op een gegeven moment heb afgesloten. Ik kon het alleen. Ik kan het nog steeds alleen. Niet helemaal natuurlijk, maar op die momenten dat het niet meer helemaal gaat heb ik genoeg mensen naast me die er voor me zijn. 

De afgelopen maanden gaat het dan ook stukken beter en ben ik zelfs aan het genieten. De laatste tijd is het soms wel heel erg druk en moet ik van mezelf even tijd nemen. Iets doen waar ik zelf blij van word, in plaats van iemand anders. Daar ga ik komend jaar ook verder mee bezig, al zit het in mij dat ik veel voor anderen doe. 

Ik ben zekerder geworden. Door gesprekken heb ik geleerd dat er vooral veel tussen mijn oren zit. Negatieve gedachtes die ik voor mezelf altijd als logisch beschouwde, terwijl een ander me voor gek zou verklaren. Ik heb geleerd dat ik er mag zijn. Dat dingen die ik anders doe of die anders zijn mij juist mij maken. Dit komt er op neer dat ik mijn goede eigenschappen probeer te versterken en m'n slechte probeer om te zetten in alsnog een positieve gedachte. Klinkt heel logisch, maar het kost behoorlijk wat moeite om bepaalde patronen in mijn hoofd te doorbreken. Gelukkig ken ik mezelf heel goed, wat waarschijnlijk ook wel uit mijn teksten naar voren komt. Ik betrap me soms wel op een verkeerde interpretatie en kan soms ook wel weer enorm boos worden op mezelf. Maar soms denk ik ook: 'goh Berry, dat heb je best goed met jezelf geregeld'. Als een ruzie waarvan je weet dat hij gaat gebeuren, maar hem voor de ruzie uitbarst hem probeert te sussen. Zoiets.

Nog een paar dingen die me heel erg goed zijn bijgebleven van de psycholoog zijn de volgende. Ik kwam op een gegeven moment langs met kleine dingen die me dwars zaten. In de zin van: dit merkte ik op als FOUT. Zij vond het helemaal niet zo fout en soms zelfs logisch. ZE VOND MIJN GEDACHTEGANG LOGISCH!!!! Hallo? Dat kwam uit de lucht vallen. Daarnaast moest ik aardiger tegen mezelf zijn. Ik was te streng. Wie zegt dat ik 8 uur effectief op een dag moet studeren? Iedereen heeft mindere dagen. Soms heb je een goede dag, soms een slechte. Een uurtje studeren is al goed. Twee uurtjes was top en drie uurtjes was echt heel goed. Ik moest minder streng zijn en minder erop zitten. Het meer laten gebeuren in plaats van alles onder controle willen hebben. Aardiger zijn en mijn eigen beste vriendin worden eigenlijk. Daarnaast zei ze ook nog bij een van de laatste keren: 'je bent sterker dan je denkt'. Dat vond ik zó enórm móoi. Zo fijn. Zo magisch. Want ze meende het oprecht. Elke keer dat de gedachte in me op komt 'zal ik niet gewoon voor een trein springen' dan zeg ik dat tegen mezelf. Want ik weet dat het zo is.

Het lijkt wel of mijn hele 2013 uit dit psycholooggedeelte heeft bestaan. Stiekem is dat ook een beetje zo. Het klinkt nu enorm serieus, suf en saai. Maar het was stiekem een enorm avontuur waarbij ik mezelf in het karretje van een achtbaan vast moest houden. Ik ben blij dat ik die ene stap heb gezet en dat ik daardoor zo'n jaar heb gehad.

'We accept the love we think we deserve'

Ik begon het jaar met daten, maar merkte op een gegeven moment dat het niet meer werkte. Ik miste iets. Ik was druk bezig met mezelf en had het idee dat hij niet doorhad hoe belangrijk dat voor me was. Ik had iemand nodig die naar mij luisterde als ik weer bij de psycholoog weg kwam. Die samen met mij uitvogelde wat ik kon doen en wat er mis was. Nodig hebben is het eigenlijk niet eens bedenk ik me nu. Het was dat of niks. Volledige support of gewoon me, myself and I. Ik deed het nu en voor mezelf en wou op dat moment alleen maar dingen doen waar ik voor meer dan 100% achter stond. Hij kon me op dat moment niet geven wat ik zou willen (goh, ik wou ook een keer iets). Het was jammer, maar het was op dat moment het beste.

Op een gegeven moment was er het besef dat hij me miste. Ik miste hem ook wel, in de zin van: ik heb het altijd fijn gevonden om bij hem te zijn. Het kwam nogal onverwachts, maar stiekem wist ik dat het moment ging komen. Toch fijn, die erkenning van je gevoel. Maar goed, hij veranderde al weer snel zijn gedachte, omdat het nu toch niet ging werken. Onze levens waren uit elkaar, te verschillend en met verschillende richtingen. Wie weet, ooit.

Ik merkte wel dat toen het beter met mij ging, dat ik beter met mensen om kon gaan. Naar mijn idee kon ik ze meer liefde geven. Ik gaf altijd, maar moest dat ook vaak van mezelf. Dan ben je toch wat minder liefdevol dan dat je eigenlijk denkt.

Om niet op specifieke personen in te gaan - ze zijn niet allemaal de moeite waard - ga ik de rest van deze 'kleine' subtitel kort houden. Ik heb geleerd om te relativeren qua liefde. Ik heb een aantal keer een 'nee' in m'n gezicht gekregen, omdat het niet wat zou worden. Ik heb alleen wel geleerd om dit niet te persoonlijk op te vatten, maar terug te kijken op gezelligheid. Tuurlijk wist ik ook wel dat het niet de prins op het witte paard was, maar ik hou altijd van dromen. Je weet het maar nooit namelijk. Met dat motto kom je heel ver, maar heb je ook meer kans op blauwtjes zal ik zo maar zeggen.

Ik ben de laatste tijd ook tot de conclusie gekomen dat in de omgeving waar ik nu in zit, ik misschien niet ga vinden wat ik 'zoek'. Ik haat het zoeken naar liefde, want als je iets zoekt vind je het sowieso niet. Maar you know what I mean. Op elk potje past een deksel zeggen ze ook. Toen ging ik nadenken over wat dan mijn deksel (wat een poepwoord: dek - sel) zou kunnen zijn. Meestal zijn het wel 2 types die toch ergens wel een beetje op elkaar lijken. Toen ging ik denken aan mijn Tinder-likes (snap je m'n gedachtegang nog?) en besefte me dat waar ik nu mee bezig was en wat ik het meest aantrekkelijk vind niet samen lopen. Een tikkie alternatief, eigenzinnig, uitbundig en sociaal. En het liefst good looking. YES PLEASE. Aanmelden kan via BerryzoektPrins@gmail.com. Zoiets.

Studeren, wat is dat ook alweer?

Na een jaar zo goed als niet studeren vraag ik me dat soms wel af. Ik weet niet zo goed hoe ik dat mijn eerste jaar hier deed. Is dat elke dag een boek openleggen wanneer je thuis bent en je je verveelt? Gek toch. Ik denk dat ik nog steeds in het ritme moet komen. Dat vind ik lastig.

Net als het feit dat ik nu al een aantal jaar studeer en mensen moet gaan vertellen hoe lang ik al studeer, hoe ver ik ben en wat ik wil gaan doen. Ja ik baal. Maar ik weet ook dat het moest vorig jaar. Je zegt alleen niet tegen een wereldvreemde waarom je zo lang studeert. Of eigenlijk een jaar op je luie reet hebt gezeten. Me so sorry. En wat ik wil gaan doen en of daar werk in te vinden is en of ik überhaupt iets kan straks? WEET IK VEEL.

Ik sukkel wel gewoon door. Ik heb bijna mijn hele tweede jaar afgerond. Het komt wel. Vakken waar ik al jaren tegen op kijk, die red ik ook ineens. Het komt wel. Ik moet in mezelf geloven. Dan komt het wel. Goedzo Berry. Het komt wel.

We hebben de I, we hebben de K, we hebben de E, we hebben de A: IKE-A-A-A-AAAAA

Na solliciteren voor de zomervakantie (waarbij ik eigenlijk werd aangenomen, maar doordat ik 1 week niet kon werken door de Kick-In, ze dat toch niet deden), solliciteren voor een andere functie (niet uitgenodigd) en opnieuw op gesprekken komen (aangenomen) werkte ik toch ineens bij de IKEA! Matrassen en bedden verkopen it was. Jammer genoeg weet ik dat het van korte duur was, omdat ik te horen heb gekregen dat mijn lopende contract (tot eind januari) niet wordt verlengd. Ik ben niet het verkoopdier wat ze zoeken. Nee ik ben geen verkoopdier, maar ik ben wel heel veel meer dan dat. Ik ben meer een verkoopmens. Iemand die eerlijk is en geen spullen verkoopt waar ik niet volledig achter sta. Ik ga geen dingen beweren die niet waar zijn. En ik moet groeien in mijn zekerheid. Als ik weet dat iets goed is prijs ik het aan. Maar ik ga geen natuurlijke materialen verkopen aan een bijstandsmoeder. UH uh uh *schud vinger heen en weer*. Ach, their loss zeggen we dan. TOCH?

Oh en ik ben niet boos hoor, maar ik heb niet het idee dat ik mezelf die 2 maanden volledig heb kunnen laten zien. Dat vind ik gewoon jammer. Ook al weet ik dat het misschien ook wel beter is nu ik straks weer ietsje meer tijd over heb. Het was namelijk wel retedruk.

Vriendjes en vriendinnetjes

Dankzij mijn vriendjes en vriendinnetjes die ik allemaal om me heen heb, heb ik van 2013 een groot feest kunnen maken. Daarnaast waren er hele serieuze gesprekken, die ik koester. Ik vind het eigenlijk wel magisch hoe fijn die gesprekken kunnen zijn en hoe goed je daar op voort kunt borduren en jezelf aan vast kan klampen. Zo gek eigenlijk, over de rest heb ik enorm veel te vertellen, maar hierbij eigenlijk niet. Misschien wel omdat deze het meest onbeschrijflijk is en het toch meer een gevoel is. Dat gevoel van dat je er niet alleen voor staat en dat er genoeg mensen achter je staan. Ze staan achter je, als een schaduw die je opvangt als je valt, maar ook als degenen die je stilletjes duwen richting de zon. Guys, love you. Dat is het enige wat ik er nog over te zeggen heb. En dat is genoeg.

2013, I love you!

Gek toch. Zo'n jaar. Ik ben zoveel veranderd en heb zoveel geleerd. Het was een gek jaar. Maar ook waanzinnig. Brengt me bij het feit dat ik samen met een paar anderen ook een hele waanzinnige almanak heb mogen maken waar enorm veel tijd en moeite in heeft gezeten. Ook zoiets.

Eigenlijk ben ik gewoon blij dat ik er nog ben en dat ik dit jaar heb mogen meemaken. Het is voor het eerst dat ik kan zeggen dat ik richting gelukkig ga. Ik wil niet zeggen dat ik gelukkig ben, wie weet wat er om de hoek komt. Maar ik ben in dit jaar zoveel verder gekomen dan dat ik ooit had durven dromen. En daarom was het mijn jaar. Daarom wordt komend jaar ook mijn jaar. En het jaar daarna. En het jaar daarna. En het jaar daarna? Die ook.